Kokrobite 26-10-2012
Blijf op de hoogte en volg Hanneke
02 November 2012 | Ghana, Accra
Afgelopen weekend hadden we het geluk dat we een lang weekend hadden. De regering had besloten dat ze iedereen in Ghana een extra dagje vrij gunde, dus mijn werkweek eindigde op donderdag. Heerlijk, en helemaal prima om een weekendje weg te plannen. Laura en ik zijn meteen achter het internet gedoken - op zoek naar een mooie plek om te genieten van het heerlijke weer en wat meer proeven van de Ghanese cultuur.
Via via hoorde we dat Big Milly’s Backyard in het plaatsje Kokrobite een gehele aanrader was. Afgaande op het advies hebben we een hutje gereserveerd. Vrijdagochtend een taxi gepakt om na een uurtje aan te komen bij het park, dat direct aan het strand ligt. Onderhandelen met taxichauffeurs blijft iedere keer een uitdaging Uiteindelijk hebben we voor de taxi GhC 15 betaald, een bedrag wat nog minder is dan het standaard starttarief in Nederland!
We reden door kleine dorpen en je zag enorm veel armoede. Iedereen leeft op straat en winkels zijn over het algemeen meer houten hutjes of marktkramen. Toch lijken de mensen over het algemeen tevreden. Als ze een baantje hebben, komen ze rond. Maar dat is het dan ook. Naast het feit dat ze geen keus hebben, omdat er vanuit de regering geen geld gepompt wordt in de juiste plekken zie je ook een sleur in de leefstijl. Overal zie je mensen zitten, niks doen. Voor zich uitstaren en de dag een beetje uitzitten. Een enorm groot deel van de bevolking hier is nooit naar school geweest maar je ziet ook niet de motivatie. Tuurlijk snap ik dat overleven je eerste prioriteit is. Maar als je weet dat een boek hier maar een paar cent kost, dan vraag ik me af…als je toch niks doet, lees dan een boek! Ontwikkel jezelf.. Dat zijn van die enorme verschillen die soms moeilijk te begrijpen zijn. Iets waar enorm veel jaren overheen zouden moeten gaan, wil er iets in veranderen.
Als je van de grote weg af gaat is het slingeren over onverharde wegen om alle gaten in de weg maar te omzeilen. Heel wat chauffeurs hebben geen rijbewijs maar vaak genoeg gaat het gelukkig allemaal net goed. De zee kon je al van ver af zien, en menn wat een heerlijk geeft dat. Het park waar we sliepen zag er dan ook super uit. Allemaal barretjes in de open lucht en op nog geen 50 meter van het strand! Maar ook op het strand was er veel armoede. Kinderen die in groepjes of alleen rondslenteren. Soms om dingen te verkopen, soms gewoon helemaal niks. En dan breekt je hart wel. Zeker als zo’n vissersboot binnenkomt en je probeert de leeftijd te schatten van de jongens die aan boord zitten.
De zee was meer dan heerlijk, zwemmen in enorm hoge golven die zo’n kracht hebben dat je als vrouw zijnde je erg bewust bent van je bikini. Rustig op het strand liggen is niet aan de orde. De Ghanese mannen gaan spontaan naast je liggen en het kost heel wat moeite om ze weer af te wimpelen. De volgende dag hadden we daar minder last van, omdat we een aantal Engelse jongens hadden ontmoet die avond ervoor. Enorm gezellig – biertjes drinken, kletsen, luisteren en kijken naar een dansende Ghanezen rond een kampvuur. Ik zeg, dat is pas echt genieten!
Via via hoorde we dat Big Milly’s Backyard in het plaatsje Kokrobite een gehele aanrader was. Afgaande op het advies hebben we een hutje gereserveerd. Vrijdagochtend een taxi gepakt om na een uurtje aan te komen bij het park, dat direct aan het strand ligt. Onderhandelen met taxichauffeurs blijft iedere keer een uitdaging Uiteindelijk hebben we voor de taxi GhC 15 betaald, een bedrag wat nog minder is dan het standaard starttarief in Nederland!
We reden door kleine dorpen en je zag enorm veel armoede. Iedereen leeft op straat en winkels zijn over het algemeen meer houten hutjes of marktkramen. Toch lijken de mensen over het algemeen tevreden. Als ze een baantje hebben, komen ze rond. Maar dat is het dan ook. Naast het feit dat ze geen keus hebben, omdat er vanuit de regering geen geld gepompt wordt in de juiste plekken zie je ook een sleur in de leefstijl. Overal zie je mensen zitten, niks doen. Voor zich uitstaren en de dag een beetje uitzitten. Een enorm groot deel van de bevolking hier is nooit naar school geweest maar je ziet ook niet de motivatie. Tuurlijk snap ik dat overleven je eerste prioriteit is. Maar als je weet dat een boek hier maar een paar cent kost, dan vraag ik me af…als je toch niks doet, lees dan een boek! Ontwikkel jezelf.. Dat zijn van die enorme verschillen die soms moeilijk te begrijpen zijn. Iets waar enorm veel jaren overheen zouden moeten gaan, wil er iets in veranderen.
Als je van de grote weg af gaat is het slingeren over onverharde wegen om alle gaten in de weg maar te omzeilen. Heel wat chauffeurs hebben geen rijbewijs maar vaak genoeg gaat het gelukkig allemaal net goed. De zee kon je al van ver af zien, en menn wat een heerlijk geeft dat. Het park waar we sliepen zag er dan ook super uit. Allemaal barretjes in de open lucht en op nog geen 50 meter van het strand! Maar ook op het strand was er veel armoede. Kinderen die in groepjes of alleen rondslenteren. Soms om dingen te verkopen, soms gewoon helemaal niks. En dan breekt je hart wel. Zeker als zo’n vissersboot binnenkomt en je probeert de leeftijd te schatten van de jongens die aan boord zitten.
De zee was meer dan heerlijk, zwemmen in enorm hoge golven die zo’n kracht hebben dat je als vrouw zijnde je erg bewust bent van je bikini. Rustig op het strand liggen is niet aan de orde. De Ghanese mannen gaan spontaan naast je liggen en het kost heel wat moeite om ze weer af te wimpelen. De volgende dag hadden we daar minder last van, omdat we een aantal Engelse jongens hadden ontmoet die avond ervoor. Enorm gezellig – biertjes drinken, kletsen, luisteren en kijken naar een dansende Ghanezen rond een kampvuur. Ik zeg, dat is pas echt genieten!
-
02 November 2012 - 23:21
Manon:
Hey Han,
Tof om te lezen dat je het zo naar je zin hebt en vooral geniet.
En leuk om wat foto's te zien!!
Ik kan niet wachten om je verhalen "live" te horen!
Geniet!!
Het is je gegund!!
x m -
03 November 2012 - 17:07
Marlies:
Hoi lieve zus,
Leuk weer iets van je verhalen te horen. Ook de foto's zijn mooi om te zien. Het weer is in ieder geval beter dan bij ons, 10 graden met regen.
Liefs van,
Marlies, Sander en Niels -
04 November 2012 - 12:01
Bep:
Prachtige foto's, Han! En er is een schrijfster aan je verloren gegaan.
Bep -
04 November 2012 - 19:37
Annelies:
Hoi lieve Han,
Wat een bijzonder verhaal en bijzondere foto's. Je maakt wat mee zo, hè?
Ik schrijf j snel een mail.
Dike kus, papa en mama -
05 November 2012 - 09:38
Annemarie:
Hai Hanneke,
Ook maar even laten weten dat wij je ook volgen. Na een gezellige dag met je ouders,was ik ook weer benieuwd naar jouw verhaal. En wat een mooie foto's. Deze ervaring nemen ze je nooit meer af. Blijf genieten hou je koppie er bij. En hou ons ook lekker op de hoogte.
Succes en liefs van ons beiden Annemarie -
08 November 2012 - 10:14
Rebecca:
Hi!
Wat een mooi verhaal weer en de foto's zijn ook super. Probeer, ondanks de tegenslagen, enorm te genieten. Voor je het weet ben je weer hier.
Take care!
Liefs, Rebecca
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
